مقدمه: تومورهای جدا قفسه سینه جز بدخیمی های ناشایع هستند و از مدتها قبل مورد بحث جراحان بوده است. تا همین اواخر، تشخیص نادرست، رزکسیون ناکامل یا ناتوانی در بازسازی موفق نقایص بزرگ جدار قفسه سینه از علل عمده مرگ و میر بیماران و عود موضعی بوده است.جراحی اصولی و علمی بهترین شانس درمان را برای بیماران با تومورهای جدار قفسه سینه فراهم می کند و شیوه جراحی باید براساس ویژگی های بیماری هر فرد پایه ریزی شود. این مطالعه با هدف بررسی نتایج درمان جراحی تومورهای جدا قفسه سینه و گزارش موارد عمل شده، بوده است.روش کار: این مطالعه توصیفی در سال های 83-1375 در بیماران بستری در دو بخش جراحی توراکس بیمارستان ولیعصر (عج) دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان قائم (عج) دانشگاه علوم پزشکی مشهد، انجام شده است. تعداد 61 بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. مشخصات فردی، شکایات بالینی، نتایج آزمایشات خون و درمان و عوارض در پرسشنامه جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.نتایج: از 61 بیمار، 28 بیمار (%45.9) انواع تومورهای بدخیم اولیه جدار قفسه سینه، 4 بیمار (%6.55) تومور متاستاتیک به جدار سینه، 10 بیمار (%16.39) تومور خوش خیم نسج نرم و دنده ها، 16 بیمار (%26.22) ضایعات التهابی غضروف و دنده ها با نمای اولیه تومورال و 3 مورد %4.9 هم پاتولوژی مشخص نشده (متفرقه) بوده است.نتیجه گیری: نتایج حاصله از بیماران عمل شده در این گزارش، تایید می کند که رزکسیون وسیع جدار قفسه سینه برای تومورهای اولیه یا ثانویه و به تبع آن بازسازی، یک درمان موثر و ایمن می باشد. دستیابی به عمر طولانی پس از جراحی امیدوار کننده است.

1زمینه و هدف: برای تشخیص قطعی ضایعات قفسه سینه نیازمند نمونه برداری و بررسی بافت شناختی هستیم. باتوجه به اینکه تاکنون مطالعات بسیار محدودی برای مقایسه دو روش فوق برای ارزیابی ضایعات داخل قفسه سینه در ایران انجام شده است در این مطالعه سعی شده است تا این دو روش در این امر مقایسه شود.   روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که از ابتدای فروردین 1399 تا انتهای اسفند 1399در کلینیک ریه بیمارستان فیروزگر تهران انجام شد، 30 بیمار با شکایت توده داخل قفسه سینه که نیازمند اخذ CT-Scan قفسه سینه بودند، همزمان تحت بررسی با MRI نیز قرار گرفتند. هیستوپاتولوژی به عنوان استاندارد طلایی تشخیصی در نظرگرفته شد. سپس نتایج تشخیصی مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل با استفاده از SPSS software, version 23 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) قرار گرفته است. یافته ها: در این مطالعه تعداد 30 بیمار با میانگین سنی 83/44 سال (71/12SD=) و 60% مرد مورد مطالعه قرار گرفتند. براساس گزارش بافت شناختی موارد صحیح تشخیص داده شده در CT-Scan برابر 25 مورد (3/83%) و در MRI برابر 28 مورد (3/93%) بوده است. ضریب تطابق کاپا با CT scan برابر 783/0 و با MRI برابر 912/0 بود. در مورد دو روش CT scan و MRI نیز ضریب تطابق کاپا برابر 783/0 بود (001/0P< در هر سه مورد).    نتیجه گیری: MRI نسبت به CT-Scan روش بهتری برای ارزیابی ضایعات داخل قفسه سینه است و شاید با ارزیابی این ضایعات با هر دو روش فوق دیگر نیازی به اخذ بیوپسی و بررسی هیستوپاتولوژی نباشد اما برای اثبات این موضوع نیاز به انجام مطالعه ای چند مرکزی و با حجم نمونه مناسب می باشد

مخدرها می توانند باعث افزایش تون عضلات شده و سفتی شدید عضلانی ایجاد کنند. شیوع سفتی عضلانی ناشی از مخدرها بسیار متفاوت بوده و در صفر تا %100 موارد ذکر گردیده است.علت این تفاوت در شیوع دقیقا معلوم نیست ولی احتمالا به دز مخدر، سرعت تزریق آن، احتمال استفاده از N2O و استفاده یا عدم استفاده از شل کننده های عضلانی همراه با مخدرها، وابستگی دارد. از طرفی سفتی عضلانی ناشی از مخدرها نوعی سفتی شدید و پیشرونده بوده و مخصوص عضلات شکم و توراکس است (و به عبارتی بیشتر در این عضلات نمود می یابد).گرچه سفتی عضلانی به محض آنکه فرد هوشیاری خود را از دست دهد (در حین اینداکشن بیهوشی) پدیدار می شود، ولی به ندرت در بیمار هوشیار نیز دیده می شود. این سفتی عضلانی باعث اختلال کارکرد تنفسی می شود و به دلیل بسته شدن گلوت، تنفس با ماسک نیز به دشواری صورت می گیرد.انفوزیون سریع و یا تزریق دز زیاد مخدرها به افزایش شدت سفتی عضلانی منجر می گردد؛ همچنین سفتی عضلانی متعاقب مصرف مخدرها در بیماران سالمند شایع تر بوده و وقتی ازN2O در اینداکشن بیهوشی استفاده می شود باز احتمال آن بیشتر می گردد.آلفنتانیل (Alfentanil) بیشتر از بقیه مخدرها به سفتی عضلانی منجر می گردد و چنانچه با دز زیاد و سریع تزریق گردد، احتمال شیوع آن فوق العاده افزایش می یابد. از طرفی سفتی عضلانی بعضا در هنگام خروج از بیهوشی اتفاق می افتد و در موارد نادر ساعت ها پس از مصرف آخرین دز مخدرها، این سفتی عضلانی دیده شده است.    

توده های بدخیم جدار قفسه سینه بیش تر از نوع ثانویه هستند و انواع اولیه آن شیوع کمی دارند و %2 کل توده های بدخیم بدن را تشکیل می دهند. پس از برداشتن توده بدخیم قفسه سینه که باید با حاشیه چهار سانتی متر از بافت اطراف همراه باشد، ترمیم و بازسازی جدار قفسه سینه اهمیت زیادی دارد و هر چه توده قفسه سینه بزرگ تر باشد، بازسازی مشکل تر می شود. در این گزارش بیماری معرفی می شود که توده کندروسارکوم استـرنوم داشته و تحت عمل جراحی برداشتن توده و بازسازی قفسه سینه با استفاده از فلپ عضلات سینه ای و سیمان استخوان قرار گرفته است.

سابقه و هدف: آزمون پرتونگاری از قفسه سینه با استفاده از سیستم پرتونگاری دیجیتال برای کودکان، به دلیل وجود آمار بسیار بالای این آزمون و همچنین حساسیت بیشتر کودکان در مقایسه با بزرگسالان به پرتوهای یونیزان، حایز اهمیت است. بنابراین تبیین روش های پرتونگاری که به کاهش دوز و حفظ کیفیت تصویر یا حتی افزایش آن منجر شود، مورد توجه محققان بوده و از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف این پژوهش، ساخت فانتوم همگن معادل قفسه سینه برای ایجاد توانمندی لازم برای بررسی کیفیت تصویر در آزمون های رادیوگرافی در چهار رده سنی کودکان مبتنی بر جدیدترین طبقه بندی رده سنی ICRP103 است. مواد و روشها: تحقیق در مراحل اول به روش اکتشافی و در مرحله دوم به روش تجربی انجام شد. طیف خروجی از تیوب دستگاه اشعه ایکس مورد تایید IPEM به عنوان چشمه اشعه ایکس ورودی در کد محاسباتی مونت کارلو استفاده شد. سپس فانتوم هندسی معادل بدن ORNL برای محاسبه میزان دوز جذبی با استفاده از کد محاسباتی مونت کارلو شبیه سازی شد. از نتایج شبیه سازی مونت کارلو برای ساخت فانتوم معادل قفسه سینه کودکان استفاده شد. برای اعتبار سنجی و صحت عملکرد فانتوم های معادل بافت شبیه سازی شده برای هر رده سنی، میزان تضعیف و پراکندگی فانتوم ساخته شده به صورت میدانی اندازه گیری شد. به این منظور، درصد دوز عمقی در شرایط شبیه سازی با شرایط تجربی مقایسه شد. اعتبارسنجی آزمون با خطای کمتر از 5درصد درآزمون درصد دوز عمقی در فضای شبیه سازی مون تکارلو و فضای تجربی با اندازه گیری تطبیق داشت. لازم به ذکر است بیشترین خطای فیمابین شبیه سازی و تجربی 5درصد به دست آمد که نشان از تایید برنامه شبیه سازی شده داشت. پس از شبیه سازی فانتوم های همگن، معادل قفسه سینه کودکان در ابعاد یکسان با ضخامت های متفاوت از جنس پلکس گلاس در رده های سنی مختلف ساخته شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد از فانتوم طراحی شده در این تحقیق برای ارزیابی دوز بیماران کودک در رد ه های سنی مختلف می توان استفاده کرد، همچنین می توان با تعبیه محلی مناسب برای ابزارهای کنترل کیفیت تصویر نظیر کنتراست، قدرت تفکیک و. . . در این فانتوم به بررسی و ارزیابی پارامترهای مربوط به کیفیت تصویر در شرایط واقعی بدن بیمار پرداخت.

توده های دیواره قفسه صدری طیف وسیعی از ضایعات خوش خیم و بدخیم هستند. در مطالعات مختلف نتایج متفاوتی پیرامون ضایعات قفسه صدری گزارش شده است ولی هنوز اطلاعات دقیقی از انواع این ضایعات در بیماران در دست نیست. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی انواع توده های دیواره قفسه صدری در کل و بر اساس متغیرهای اپیدمیولوژیک و چگونگی پاسخ به درمان و همچنین بررسی سرانجام این بیماران است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1388 در مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه آماری مورد مطالعه شامل تمامی بیمارانی بود که از ابتدای سال 1378 تا پایان سال 1386 با تشخیص تومور جدار قفسه صدری در این بیمارستان تحت عمل قرار گرفته بودند. روش نمونه گیری در این مطالعه به صورت سرشماری بود و طی آن تعداد 112 مورد عمل جراحی که طی مدت زمان مذکور انجام گرفته بود مورد بررسی قرار گرفت.بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه حدود 59 درصد تومور های دیواره قفسه صدری بدخیم بوده و در صورت شک به وجود توده در جدار قفسه صدری بایستی اقدامات مقتضی جهت درمان به موقع و خروج توده انجام داد.یافته ها: از 112 مورد تومور بررسی شده 46 مورد (1/41٪) خوش خیم و 66 مورد (9/58٪ ) بدخیم بود . از طرف دیگر 35 مورد از تومورهای مردان و 31 مورد از تومورهای زنان بدخیم بود (5/56٪ در مقابل 62٪). در عین حال، آزمون مجذور کای نشان داد توزیع فراوانی نوع تومور در دو جنس تفاوت معنی داری ندارد (p=0.55) شایعترین علامت در مبتلایان به تومورهای خوش خیم (3/28٪) درد قفسه سینه و همچنین (3/28٪) توده برجسته و در مبتلایان به تومورهای بدخیم 19 نفر (8/28٪) درد قفسه سینه بود. شایعترین نوع بافت شناسی در تومورهای خوش خیم 15 مورد (6/32٪) التهابی و در تومورهای بدخیم 12 مورد (2/18٪) استئوسارکوم بود.

مقدمه: صدمات تراکئوبرونشیال عارضه نادر و گاها کشنده ای است که در موارد معدودی از ترومای غیر نافذ قفسه سینه دیده می شود و اگر زود تشخیص داده نشود، عوارض و مرگ و میر بالائی خواهد داشت. آمار 7 ساله این موارد از 4 مرکز تروما در لس آنجلس 9 مورد بوده است؛ ولی اخیرا در مقالات علمی موارد بیشتری از این تروما گزارش شده و علت این افزایش را وجود مراکز پیشرفته و تشخیص زودرس دانسته اند. پارگی برونش راست شایع تر است و اغلب این موارد با شکستگی دنده و ترقوه همراه هستند. در این مطالعه صدمات تراکئوبرونشیال در ترومای غیرنافذ قفسه سینه هدف بررسی بوده است. گزارش موارد: در این مقاله اطلاعات بالینی و پاراکلینیک 3 بیمار که به علت صدمات غیرنافذ تراکئوبرونشیال در 10 سال اخیر به ما مراجعه کرده اند از جمله تظاهرات بالینی و یافته های تشخیصی، نوع درمان و سیر بالینی مورد بررسی قرار گرفته است. در هر 3 بیمار، که به فاصله 5-2 ساعت از بروز حادثه تشخیص داده شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته اند نتیجه رضایت بخش بوده و مرگ و میر نداشته ایم. نتیجه گیری: این نتایج با دستاوردهای مطالعات دیگر که براهمیت تشخیص و درمان زودهنگام این گونه صدمات تاکید کرده اند هماهنگ است.

سابقه و هدف: با بررسی مقالات و تاکید بر تاثیر فیزیوتراپی و توانبخشی عضلات شانه و گردن در درمان سندرم خروجی قفسه سینه، تصمیم گرفته شد تا بررسی دقیقی روی این بیماران صورت گیرد، لذا بیمارانی را که با تشخیص سندرم خروجی قفسه سینه به کلینیک مراجعه کردند تحت بررسی قرار گرفتند و به این نتیجه رسیدیم که فیزیوتراپی و توانبخشی عضلات شانه و گردن می تواند در بهبودی بسیاری از بیماران موثر باشد.متد و روش: طی هفت سال، تعداد 131 مورد سندرم خروجی قفسه سینه تحت پی گیری و درمان و تعداد بیست و شش مورد (20%) مورد عمل جراحی قرار گرفتند. 84 مورد (64%) با درمان های کنسرواتیو بهبودی پیدا کردند، 21 مورد (16%) راضی به عمل جراحی نشده و با ادامه درمان کنسرواتیو بهبودی نسبی پیدا کردند. بیماران برای مدت پنج سال تحت نظر بودند و برای نتیجه گیری رضایت آنها نسبت به از بین رفتن درد مورد توجه قرار گرفت. یافته ها: تمام بیماران در ابتدا برای مدت 4 ماه تحت درمان توانبخشی عضلانی و فیزیوتراپی قرار گرفتند و افرادی که در طی این مدت، بهتر نشدند، آمادگی خود را جهت عمل جراحی اعلام کردند. تعداد 26 بیمار که تحت عمل جراحی دنده اول قرار گرفتند، به دو گروه تقسیم کردیم، گروه اول 14 نفر که با روش فوق کلاویکول و گروه دوم 12 نفر که با روش زیربغلی تحت درمان جراحی قرار گرفتند. روش فوق کلاویکول از نظر زمان، خونریزی عارضه، و تعداد افراد کمک دهنده در طول عمل جراحی بهتر بود. نتیجه گیری: در حد امکان باید سعی شود؛ بیماران با روش توانبخشی عضلات شانه، گردن و تغییر در وضعیت بیمار در هنگام نشستن، خوابیدن و کارکردن، مورد معالجه قرار گیرند و اگر بعد از چهارماه بهبودی حاصل نشد، جراحی برای بیماران اندیکاسیون دارد. عمل جراحی در مورد 23 نفر نتیجه خوبی داشت، دو نفر دیگر با عود بیماری روبرو شدند که با فیزیوتراپی بهتر شد و در یک مورد نیز، نوروپارکسی دیده شد که بعد از 12 ماه بهبودی حاصل گردید.